urodzony: 7 marca 1921 r., Polska
zmarł: 9 października 2000 r., Toronto, Kanada
pochowany: Toronto, Kanada – Park Lawn Cemetery, kwatera E
członkowie rodziny: żona – Stefania, dzieci – Ewa, Andrzej
odznaczenia: Order Wojenny Virtuti Militari, Krzyż Walecznych
Losy do momentu wstąpienia do 1 Dywizji Pancernej:
Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Później Błaszyk przedostał się na Węgry, gdzie jako niepełnoletni (18 lat) był internowany w obozie w Szakaly Hogyesz. Uciekł i przedostał się do Budapesztu, gdzie dotarł 7 stycznia 1940 r. Otrzymał paszport z polskiego konsulatu. Stamtąd przedostał się do Francji, gdzie został skierowany do obozu w Coetquidan. Stamtąd wysłano go do obozu w Paimpont, gdzie odbywała szkolenie dywizja pancerna, i przydzielono go do 24 Pułku Ułanów.
Służba wojskowa w 1 Dywizji Pancernej:
Po kapitulacji Francji został ewakuowany z portu w Le Verdon-sur-Mer 22 czerwca 1940 roku na pokładzie „The Royal Scotsman”. Pułk został wysłany do Douglas i powiedziano im, że mają bronić brytyjskiej linii brzegowej w Szkocji. Tutaj przeszedł dalsze szkolenie i pułk otrzymał pierwsze czołgi. Został wysłany na szkolenie oficerskie do Catterick. Do pułku powrócił 21 marca 1944 roku w stopniu kaprala podchorążego i otrzymał stanowisko dowódcy czołgu w 2 Polskim Pułku Pancernym. Pułk wylądował w Normandii 2 sierpnia 1944 roku. Czesław Błaszyk brał udział we wszystkich ważniejszych starciach. 18 sierpnia 1944 roku awansowany do stopnia podporucznika objął stanowisko dowódcy plutonu czołgów. Podczas jednej z potyczek został ciężko ranny i wrócił do Anglii, gdzie przeszedł rekonwalescencję w 4 Polskim Szpitalu Wojskowym w Ormskirk koło Liverpoolu.
Losy powojenne:
Po wojnie został handlowcem międzynarodowym i osiadł w Toronto w Kanadzie.
autor : Stan Skrzeszewski, Kanada
źródło : SPK w Kanadzie, październik 1995 (4/136)