urodzony: 22 marca 1925 r., Tuszewo (pow. Iława, woj. warmińsko-mazurskie), Polska
zmarł: 28 czerwca 2023 r., Polska
pochowany: cmentarz w Rywałdzie koło Grudziądza (woj. kujawsko-pomorskie)
członkowie rodziny: rodzice Augustyn i Leokadia; dwie córki
odznaczenia: polskie: Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Wojska; brytyjskie: 1939-45 STAR, France-Germany Star, The War Medal
Losy do momentu wstąpienia do 1 Dywizji Pancernej:
Rodzina Państwa Jedamskich prowadziła gospodarstwo rolne we wsi Blizno koło Grudziądza. W 1941 r. Alojzy Jedamski wraz z rodziną został przesiedlony w okolice Bydgoszczy. W 1943 r. wcielony przymusowo do Wermachtu i wysłany w celu uzupełnieniu składu liczbowego żołnierzy niemieckich na granicę francusko-belgijską.
Służba wojskowa w 1 Dywizji Pancernej:
11 sierpnia 1944 r. udało mu się uciec i przedostać do wojsk alianckich. 1 września 1944 r. w Szkocji otrzymał umundurowanie i broń oraz złożył przysięgę wojskową w Wojsku Polskim. Przydzielony do 10 Pułku Dragonów (2 szwadron pluton rozpoznawczy) 1 Polskiej Dywizji Pancernej. Do Dywizji dotarł na kontynent we wrześniu 1944 roku, gdy oddziały polskie walczyły już w Belgii. Przeszedł cały szlak bojowy Dywizji od Belgii do Niemiec, dwukrotnie ranny – na terenie Holandii 12 września 1944 r. oraz na terenie Niemiec 21 kwietnia 1945 r.
Losy powojenne:
12 września 1947 r. zdjęty ze stanu ewidencyjnego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Alojzy Jedamski powrócił do Polski jesienią 1947 r.. Osiadł w rodzinnych stronach i prowadził gospodarstwo rolne. Awansowany do stopnia porucznika. Zmarł w 2023 r. jako jeden z ostatnich w Polsce żołnierzy generała Stanisława Maczka.
autor: Witold Gudyś (Polska Grupa Pamięci Historycznej)
