urodzona: 25 lipca 1925 r., Warszawa, Polska
zmarła: 4 lutego 2012 r., Warszawa, Polska
pochowana: Warszawa, Polska – Cmentarz Bródnowski – kwatera 64C, rząd 4, grób 5
rodzina: rodzice – ojciec Tadeusz, matka Felicja (z domu Boryń); mąż – Eugeniusz Kowalski (również żołnierz 1 Dywizji Pancernej), dzieci – Andrzej, Stanisław, Hanna
odznaczenia: Odznaka żołnierzy Kedywu Okręgu AK Warszawa, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość, Odznaka Plutonu 1147 „Rygla”
Losy przedwojenne:
Ukończyła szkołę powszechną sióstr Urszulanek.
Losy w czasie II wojny światowej:
Od 1941 roku w Związku Walki Zbrojnej – pseudonim „Hanka”. Po przemianowaniu ZWZ na Armię Krajową służyła w Kedyw AK grupa Bakcyl. Uczęszczała także w konspiracji do liceum pedagogicznego. W Powstaniu Warszawskim 1944 r. do 15 sierpnia pielęgniarka w powstańczym szpitalu przy ul. Mariańskiej. Następnie walczyła jako łączniczka- sanitariuszka w Śródmieściu Północ w Zgrupowaniu „Bartkiewicza” – 4 kompania, 2 pluton (dawny 1147 – „DB-3) im. por. „Rydla”. Po kapitulacji Powstania wyszła z Warszawy 5 października 1944 roku z ostatnim oddziałem żołnierzy kobiet. Przewieziona do Stalag 11B Fallingbostel. Następnie przeniesiona do obozu Bergen-Belsen, a 24 grudnia 1944 roku do Stalagu VIC Oberlangen. We wszystkich tych obozach widniała pod numerem 141468.
Po wyzwoleniu obozu przez 1 Polską Dywizję Pancerną 12 kwietnia 1945 r. wstąpiła do 8 Batalionu Strzelców Dywizji. W 1946 roku wykreślona ze stanu liczbowego. 7 czerwca 1947 roku powróciła do Kraju.
Losy powojenne:
Pracowała do 1966 r. jako urzędnik. Po wyczerpujących pobytach w trzech obozach niemieckich w czasie wojny w wieku 38 lat otrzymała 2 grupę inwalidzką. Zmarła w 2012 r. i została pochowana na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
autor: Witold Gudyś (Polska Grupa Pamięci Historycznej)
zdjęcie: Muzeum Powstania Warszawskiego
autor: Witold Gudyś
źródło: Hanna Kanieska
