urodzony: 20 listopada 1925 r., Wyręba koło Kielc, Polska
zmarł: 11 grudnia 2015 r. , Koszalin, Polska
pochowany: Koszalin, Polska – cmentarz komunalny – kwatera P-22, rząd 4, grób 18
rodzina: ojciec Józef, żona Stefania – ślub w 1952 r., dzieci – 2 córki, syn
Losy przed II wojną światową:
Józef Kiniorski mieszkał przed II wojną światową w Ćmińsku Wyrębie (pow. kielecki) koło Zagnańska.
Losy w czasie II wojny światowej:
W 1940 roku wywieziony na roboty do bauera w Niemczech. Ucieka, dotarł do Francji. Szkolenie wojskowe przeszedł w Coetquidan w obozie wojskowym Guer w Bretanii. Z Francji, jak reszta polskich żołnierzy, dotarł do Anglii, gdzie po utworzeniu 25 lutego 1942 roku wstępuje w szeregi 1 Polskiej Dywizji Pancernej. W trakcie walk we Francji zostaje ranny, po rekonwalescencji powraca do walk w szeregach Dywizji Pancernej. Przeszedł cały szlak bojowy od Francji do Niemiec. Po rozformowaniu w 1947 roku Dywizji otrzymał propozycję podjęcia pracy w Anglii. Odmówił.
Losy powojenne:
Powraca do Polski. Zamieszkał u rodziny w Zagnańsku. Aresztowany przez UB i więziony w kieleckiej katowni. Mimo wielokrotnych tortur, bicia nie udało się ubekom załamać i przeciągnąć na swoją stronę Pana Józefa. Po odzyskaniu wolności przeprowadza się do Mielna, gdzie bezskutecznie poszukuje pracy. Przeprowadza się do Koszalina, gdzie zamieszkał na ul. Piłsudskiego, następnie Sikorskiego. Podjął pracę w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych (KPRI) w wydziale mechanicznym. Zmarł i pochowany w Koszalinie 11 grudnia 2015 roku.
autor: Witold Gudyś
