urodzony: 12 września 1917 r., Quebec City, Quebec, Kanada
zmarł: 20 marca 2004 r. w Montrealu, Kanada
odznaczenia: polski Order Wojenny Virtuti Militari; francuski Croix de Guerre, belgijski Croix de Guerre
Losy przed II wojną światową:
W 1916 roku Pierre Sevigny ukończył studia na Université Laval i Columbia University. Przez krótki czas próbował kontynuować karierę aktorską, nawet w 1935 roku przeszedł test ekranowy w MGM, ale zamiast tego wrócił do Kanady, aby pracować w branży nieruchomości, budownictwie oraz w branży import-eksport. Pisał także beletrystykę dla “The Saturday Evening Post” pod pseudonimem literackim Peter Maple.
Losy w czasie wojny:
Służył w Królewskiej Artylerii Kanadyjskiej. Pułkownik Sevigny przebywał na wzgórzu 262 (góra Ormel) jako przedni oficer obserwacyjny. On i dwóch kanadyjskich sygnalistów byli jedynymi nie-Polakami na tym wzgórzu. Dowódca Sevigny’ego napisał następującą rekomendację: „W nocy z 7 na 8 sierpnia [1944], w początkowej fazie ataku z Caen na Falaise, kapitan (obecnie major) Sevigny…w szczytowym momencie zaciekłej bitwy, kiedy nasze pododdziały czołgów były mocno zaangażowane i rozproszone, nie mogąc posuwać się naprzód, wyszedł z czołgu z granatami w bluzie i czołgając się do przodu, udało mu się zlokalizować działo przeciwpancerne, które opóźniało natarcie. Mając dobrze wycelowane granaty z bliskiej odległości, kapitan Sevigny zabił całą załogę działa, wrócił do swojego dowódcy i zameldował, że droga jest wolna do natarcia”.
Na górze Ormel Sevigny zdobył Virtuti Militari. Zostali odcięci od dostaw i wsparcia na ponad 48 godzin. Według wszelkich relacji – Polaków, Kanadyjczyków, Francuzów, Brytyjczyków i Amerykanów – dzielni Polacy byli w stanie utrzymać się na tym wzgórzu dzięki dwóm dobrze skierowanym bateriom kanadyjskim, które przemieściły się niemal nad linie niemieckie. Stale ostrzeliwując pozycje artylerii, sami byli atakowani.
Losy powojenne:
Po zakończeniu wojny Płk Sevigny napisał książkę „Face a l’Ennemi”, w której napisał: „Wśród Polaków nie spotkałem takiego, któremu w życiu nie przydarzyła się tragedia. To dzięki tym ludziom lepiej zrozumiałem cierpienie, jakie w Europie wywołał reżim hitlerowski. Ożywieni prawdziwą wściekłością zemsty, beztrosko stawili czoła śmierci… Ranni nie chcieli udać się do przepełnionego punktu sanitarnego. Jeden z żołnierzy z rozciętym brzuchem i wystającymi wnętrznościami zdołał wstać, po czym przebiegł 50 metrów i rzucił dwa granaty w grupę Niemców ukrytych w zaroślach. Upadł i umarł, wołając «Warszawa»”.
Sevigny został wybrany do Izby Gmin w Kanadzie w wyborach w 1958 r., reprezentując okręg wyborczy Longueuil-Pierre-Boucher i pełnił funkcję zastępcy ministra obrony w postępowo-konserwatywnym rządzie Johna Diefenbakera. Został ponownie wybrany w wyborach w 1962 r., ale został pokonany w głosowaniu w 1963 r.
autor: Stan Skrzeszewski, Kanada
źródło informacji: SPK w Kanadzie, styczeń 1995 r. & Wikipedia