urodzony: 10 kwietnia 1926 r., Starogard Gdański, Polska
zmarł: 2 kwietnia 2021 r., Gdańsk, Polska
pochowany: Gdańsk, Polska – Cmentarz Srebrzysko – rejon V, kwatera TAR-X, rząd 1, grób 54
rodzina: rodzice – ojciec Bernard, matka Waleria (z domu Bellon)
odznaczony: polskie – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Wojska, Medal Pro Bono Poloniae
Losy przedwojenne:
Wacław Butowski ukończył Gimnazjum w Starogardzie Gdańskim. Od najmłodszych lat uczył się także gry na skrzypcach.
Losy w czasie II wojny światowej:
Po wybuchu II wojny światowej i włączeniu przez Niemców Pomorza do III Rzeszy Wacław uczył się w szkole zawodowej, jednocześnie pracując przymusowo w niemieckim przedsiębiorstwie budowlanym. W 1943 r. wywieziony na przymusowe roboty do Dolnej Saksonii przy budowie lotniska w Quakenbrueck. W styczniu 1944 r. został przymusowo wcielony do Wehrmachtu – służył na południu Francji i w Normandii. Po kilku miesiącach uciekł na stronę aliantów i we wrześniu 1944 r. wstąpił ochotniczo pod zmienionym nazwiskiem – Wacław Rogowski – do 1 Dywizji Pancernej. Jako żołnierz 24 Pułku Ułanów (radiooperator – kierowca czołgu) brał udział w walkach w Holandii i Niemczech. 20.04.1945 r. ciężko ranny pod Aschendorf (Niemcy). Służbę w Polskich Siłach Zbrojnych zakończył w stopniu starszego wachmistrza.
Losy powojenne:
Powrócił do Polski w lipcu 1947 r. Ukończył średnią szkołę muzyczną i pracował w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, aż do przejścia na emeryturę w roku 1981. Zasłużony w działalności społecznej i kombatanckiej. Członek Związku Kół 1 Dywizji Pancernej w Londynie. Uczestnik wielu uroczystości poświęconych Dywizji w Kraju i za granicą. Awansowany do stopnia majora. Zmarł w Gdańsku w 2021 r. W jego pogrzebie 10.04 uczestniczyli żołnierze 10 Brygady Kawalerii Pancernej Wojska Polskiego, którego 2 Batalion Czołgów przejął tradycje 24 Pułku Ułanów.
autor: Aneta Hoffmann
źródło: wojsko-polskie.pl